Maak kennis met een isolés - Jesper Grundahl en de muziek
Het is een klassieke nazomerdag in Noord-Zeeland. Zo klassiek op die wispelturige manier. De zon heeft nog steeds kracht, maar vecht intens met de wolken - met min of meer heftige buien tot gevolg. Het is nog warm, licht vochtig en dan met die bijzondere geur van nieuwe nazomerregen in de lucht.
Binnen in het huis van Jesper Grundahl is het meteen anders gezellig. Zijn hond Cooper ligt door het raam te genieten van de zonnestralen. Een bruine labradoodle. Van nature speels - maar op dit moment gevangen in een moment van slaap op de warme deken.
In de tuin staat de parasol neer en liggen er gevallen pruimen in het natte gras. Allemaal een teken dat we dichter bij de herfst zijn dan hoogzomer.
Jesper is in de keuken een kop koffie aan het zetten. Hij staat vlijmscherp, bijna alsof hij uit een modeblad is gehaald. Modieuze trainingsbroek en sweatshirt met ronde hals. Zijn verleden in het buitenland en de mode-industrie verloochenen zichzelf niet.
Jesper woonde meer dan 10 jaar in Londen en je proeft er nog steeds een zekere zweem van in zijn taal. Geen duidelijk accent - meer een Brits geluid. Hij was werkzaam als marketingmanager en vertegenwoordigde grote merken als Giorgio Armani en Valentino op de Britse markt.
Maar mode was niet het enige dat destijds zijn interesse had gewekt. Muziek is al van kinds af aan een referentiepunt voor Jesper. Hij herinnert zich nog goed dat hij in zijn kamer in Esbjerg in bed lag en in zwart-wit naar de Tour de France keek.
De radio speelde luid op de achtergrond met Radio Luxembourg - terwijl Eddy Merckx indruk maakte. Meestal zette hij de radio lang na zijn bedtijd uit. Muziek zou iets voor hem kunnen doen.
“ Muziek heeft altijd veel voor me betekend. Het is een groot deel van mijn leven geweest en iets waar ik ook mee te maken heb gehad. Ik heb als professionele producer en als DJ in Engeland gewerkt - en als kind kende ik het tafeltje niet - maar ik kende de hele Top 20 van de UK Chart uit mijn hoofd. Dus de muziek is er altijd geweest', zegt hij.
Hij speelde al muziek voordat hij naar Engeland verhuisde, maar de tijd en omgeving in Londen maakten het veel serieuzer en intenser voor hem - het werd in die tijd een deel van zijn levensstijl.
Juist het belang van de platenhoes brengt ons bij Jesper's volgende grote interesse: fotografie.
Het bureau en de boekenkast in de studeerkamer zijn versierd met een aantal grote, dikke fotoboeken, en hij geniet ervan om te gaan zitten en de kleurrijke foto's te bestuderen en het verhaal vast te leggen dat ze kunnen vertellen.
Het lijdt geen twijfel dat hij inspiratie vindt bij de beste - en meestal zijn het oude foto's en oude fotografen die fascineren. Want het is het verhaal op de foto - en niet zozeer de scherpte of dat het met de allernieuwste camera is geschoten, dat telt voor Jesper.
“Toen ik ouder werd en ging fietsen, ontdekte ik ineens het plezier om een camera bij me te hebben. Ik fotografeer niet met een mobiele telefoon, ik heb altijd een camera bij me", zegt Jesper terwijl hij achter zijn computer zit om een foto te bewerken.
De afgelopen jaren heeft Jesper in de fietsindustrie gewerkt - altijd met verhalen vertellen, merkopbouw en strategie. Zijn passie voor het wielrennen komt ook duidelijk naar voren met La Vuelta op de televisie op de achtergrond.
Thuis blijft hij de foto verpesten totdat hij voelt dat hij zijn best heeft gedaan - en dat zegt volgens hem iets over het moment dat hij tijdens de reis beleefde.
Meestal kruidt hij het op met lijnen en verwijzingen uit de muziek - en zo brengt hij zijn interesses op de mooiste manier bij elkaar.
"Voor mijn wielrennen gaat het niet alleen om fietsen van A naar B of trainen. Voor mij is het meer een reis - een soort ervaring. Daarom is het een even geweldige ervaring om tegelijkertijd te stoppen en te luisteren naar waar je bent. "Ik rijd vaak ergens heen om te ervaren wat daar is", zegt hij.
Dat is precies wat we zelf ervaren op deze nazomeravond. Jesper heeft een reis gepland en hij wil ons een militair oefenterrein iets ten noorden van zijn huis laten zien.
De wandeling gaat terug door het bos, meestal bergafwaarts - wat prima is - aangezien de zon onder is en de hitte langzaam aan het verdwijnen is. Zowel vanuit de lucht als vanuit de lucht.
Jesper is in de keuken een kop koffie aan het zetten. Hij staat vlijmscherp, bijna alsof hij uit een modeblad is gehaald. Modieuze trainingsbroek en sweatshirt met ronde hals. Zijn verleden in het buitenland en de mode-industrie verloochenen zichzelf niet.
Jesper woonde meer dan 10 jaar in Londen en je proeft er nog steeds een zekere zweem van in zijn taal. Geen duidelijk accent - meer een Brits geluid. Hij was werkzaam als marketingmanager en vertegenwoordigde grote merken als Giorgio Armani en Valentino op de Britse markt.
Maar mode was niet het enige dat destijds zijn interesse had gewekt. Muziek is al van kinds af aan een referentiepunt voor Jesper. Hij herinnert zich nog goed dat hij in zijn kamer in Esbjerg in bed lag en in zwart-wit naar de Tour de France keek.
De radio speelde luid op de achtergrond met Radio Luxembourg - terwijl Eddy Merckx indruk maakte. Meestal zette hij de radio lang na zijn bedtijd uit. Muziek zou iets voor hem kunnen doen.
“ Muziek heeft altijd veel voor me betekend. Het is een groot deel van mijn leven geweest en iets waar ik ook mee te maken heb gehad. Ik heb als professionele producer en als DJ in Engeland gewerkt - en als kind kende ik het tafeltje niet - maar ik kende de hele Top 20 van de UK Chart uit mijn hoofd. Dus de muziek is er altijd geweest', zegt hij.
Hij speelde al muziek voordat hij naar Engeland verhuisde, maar de tijd en omgeving in Londen maakten het veel serieuzer en intenser voor hem - het werd in die tijd een deel van zijn levensstijl.
Hij begon daar als DJ in 1988, hetzelfde jaar dat een mijlpaal is voor de nieuwe muzikale revolutie voor elektronische muziek.
Ja, precies gedurende de 1-2 seconden tussen het verwisselen van de LP, mix je je eigen unieke muziekstuk - naar je eigen smaak".
Ja, precies gedurende de 1-2 seconden tussen het verwisselen van de LP, mix je je eigen unieke muziekstuk - naar je eigen smaak".
Toen hij na 10 goede jaren in de Britse hoofdstad terugkeerde naar Denemarken, bleef hij muziek produceren en remixte hij onder meer voor namen als Carpark North en Swan Lee.
Thuis in Noord-Zeeland lijdt het geen twijfel dat de passie voor muziek nog helemaal intact is. Hij heeft zijn eigen studio met meer dan 15.000 platen en professionele dj-apparatuur. Er hangt een soort clubsfeer. Laag bij het plafond, spots en luide muziek - en een geur van vinyl. Hij vindt snel een paar platen en begint te spelen. Nog steeds elektronisch - maar hij zegt ook dat zijn smaak in de loop der jaren is verbreed.
Thuis in Noord-Zeeland lijdt het geen twijfel dat de passie voor muziek nog helemaal intact is. Hij heeft zijn eigen studio met meer dan 15.000 platen en professionele dj-apparatuur. Er hangt een soort clubsfeer. Laag bij het plafond, spots en luide muziek - en een geur van vinyl. Hij vindt snel een paar platen en begint te spelen. Nog steeds elektronisch - maar hij zegt ook dat zijn smaak in de loop der jaren is verbreed.
"Nu luister ik zowel naar harde elektronische club - maar ook naar hiphop, waarmee mijn zoon me heeft leren kennen".
Je kunt niet anders dan onder de indruk zijn als je een muziekcollectie van dit kaliber ziet. De collectie roept herinneringen op aan een leuke tijd - maar is tegelijkertijd voor hem ook een gelegenheid tot eeuwige bezinning.
"Nou, verschillende van mijn vrienden vragen vaak, waarom gooi je de borden niet gewoon weg, dan krijg je wat meer ruimte. Maar zo zie ik het helemaal niet. Het kan dus alleen iets heel bijzonders doen met een echte LP. Ik luister dus ook naar Spotify, maar dat is in geen enkel opzicht te vergelijken met de ervaring van het opzetten van een plaat. Het ruikt, en dan is er het geluid - dat in zekere zin meer aanwezig is. En dan de albumhoes. Het is alsof de ervaring driedimensionaal wordt".
Juist het belang van de platenhoes brengt ons bij Jesper's volgende grote interesse: fotografie.
Het bureau en de boekenkast in de studeerkamer zijn versierd met een aantal grote, dikke fotoboeken, en hij geniet ervan om te gaan zitten en de kleurrijke foto's te bestuderen en het verhaal vast te leggen dat ze kunnen vertellen.
Het lijdt geen twijfel dat hij inspiratie vindt bij de beste - en meestal zijn het oude foto's en oude fotografen die fascineren. Want het is het verhaal op de foto - en niet zozeer de scherpte of dat het met de allernieuwste camera is geschoten, dat telt voor Jesper.
“Toen ik ouder werd en ging fietsen, ontdekte ik ineens het plezier om een camera bij me te hebben. Ik fotografeer niet met een mobiele telefoon, ik heb altijd een camera bij me", zegt Jesper terwijl hij achter zijn computer zit om een foto te bewerken.
De afgelopen jaren heeft Jesper in de fietsindustrie gewerkt - altijd met verhalen vertellen, merkopbouw en strategie. Zijn passie voor het wielrennen komt ook duidelijk naar voren met La Vuelta op de televisie op de achtergrond.
Hij heeft, net als zovele anderen, zijn eigen Instagram-profiel, maar dat is niet alleen om zichzelf te presenteren via talloze selfies of om een late droom als influencer waar te maken. Je kunt het beter beschouwen als een soort stappenplan voor hem. Als hij fietst, is het meer dan een fietstocht. Hij houdt ervan om te stoppen - om iets moois of interessants te fotograferen dat hij onderweg tegenkomt.
Thuis blijft hij de foto verpesten totdat hij voelt dat hij zijn best heeft gedaan - en dat zegt volgens hem iets over het moment dat hij tijdens de reis beleefde.
Meestal kruidt hij het op met lijnen en verwijzingen uit de muziek - en zo brengt hij zijn interesses op de mooiste manier bij elkaar.
"Voor mijn wielrennen gaat het niet alleen om fietsen van A naar B of trainen. Voor mij is het meer een reis - een soort ervaring. Daarom is het een even geweldige ervaring om tegelijkertijd te stoppen en te luisteren naar waar je bent. "Ik rijd vaak ergens heen om te ervaren wat daar is", zegt hij.
Dat is precies wat we zelf ervaren op deze nazomeravond. Jesper heeft een reis gepland en hij wil ons een militair oefenterrein iets ten noorden van zijn huis laten zien.
Het gebied is ruig en biedt een goede mix van glooiende landwegen en grind. “Het gebied ligt iets op een heuveltop en heeft een fantastisch uitzicht op Sjælsø en de zonsondergang op de achtergrond. Het is vrij uniek', zegt hij terwijl we daar wegrollen.
De zon verschuilt zich nog steeds achter de wolken, maar gluurt af en toe sporadisch naar buiten en schept hoop dat we deze specifieke zonsondergang kunnen meemaken.
De wegen zijn afwisselend nat en droog, terwijl er grote hoeveelheden water onder de viaducten en op de grindvakken liggen. Het is nog steeds relatief warm - zolang de zon nog schijnt.
De wegen zijn afwisselend nat en droog, terwijl er grote hoeveelheden water onder de viaducten en op de grindvakken liggen. Het is nog steeds relatief warm - zolang de zon nog schijnt.
Gelukkig zijn de weergoden ons gunstig gezind en hoewel het af en toe miezert, krijgen we de mooiste zonsondergang boven het militaire gebied. Jesper had gelijk. De lucht heeft allerlei tinten en de wolken helpen om het allemaal te versterken. Hier buiten - midden in de natuur en onder een veelheid aan warme kleuren, voel je je een beetje kleiner dan anders. Als onderdeel van iets groters.
De late zomer kan iets heel bijzonders doen - in zekere zin waardeer je deze avonden aan de rand van het seizoen meer. Ze worden niet langer als vanzelfsprekend beschouwd.
De wandeling gaat terug door het bos, meestal bergafwaarts - wat prima is - aangezien de zon onder is en de hitte langzaam aan het verdwijnen is. Zowel vanuit de lucht als vanuit de lucht.
“Ik vind het leuk als je op het punt komt dat je echt alleen kunt zitten en een foto kunt verknoeien of naar muziek kunt luisteren of wat muziek kunt produceren. En bereik dan dat moment - en dat kan ook gebeuren als je aan het fietsen bent - waarop je zegt: Ho, dit is gaaf. Hoe je er door geraakt wordt", zegt Jesper.
En met die overweging kan men het vanavond alleen maar eens zijn. Fietsen kan iets heel bijzonders doen en dat is het gevoel waar we allemaal naar op zoek zijn.
Die momenten tijdens een reis waarop we kunnen nadenken over wat het betekent om deel uit te maken van iets veel groters, maar toch individueel.
Die momenten tijdens een reis waarop we kunnen nadenken over wat het betekent om deel uit te maken van iets veel groters, maar toch individueel.